Pożegnania zwykle są trudne, to chyba najtrudniejsze...

gdybym mogła cofnąć czas naprawiłabym wszystko...no prawie wszystko.

''Wechikuł czasu to byłby cud'' piękna rzecz ale  takich rzeczy nie ma... kiedyś powtarzałam, że trzeba płacić za swoje błędy, teraz przyszedł czas na mnie. Jedyne co teraz moge to przeprosić  za to jaka  byłam i jestem...nie oczekuje niczego oprócz wybaczenia.

Teraz już nic nie jestem w stanie zrobić, czas biegnie nieubłagalnie, a w życiu jest tylko jedna szansa, ja ją chyba przegrałam...

wiem, że to co pisze, pisałam i mówiłam już nie raz, ale dopiero gdy cos się straci docenia się jego wartość.

Cóż, to koniec naszej przygody...

***

Dziękuję za miłe wspomnienia,
takie po których człowiek się zmienia,
za jasne odcienie życia,
za ponowną wiarę w ludzi.
Dziękuję za szczerość
jaką u niewielu się znajduje.
Za spokojne sny,
wiedząc, że dla kogoś coś znaczę.
Dziękuję też za smutek,
taki, który powoduje łzy,
a jednak wzbudza wrażliwość.
Także za pochmurne dni,
kiedy padał tylko deszcz.
Chociaż nasza droga pewnego dnia się skończyła,
ale jakże cenna była.
Dziękuje...