Sieweczka rzeczna (Charadrius dubius) - gatunek  małego ptaka z rodziny siwkowatych.

Cechy gatunku 

Spód ciała oraz przód i boki głowy białe. Grzbiet, skrzydła i wierzch głowy szarobrązowe. Kantarek i przód głowy oraz pokrywy uszne czarne. Na czole biała plama z czarnym obrzeżeniem. Wyżej znajduje się drugi węższy biały pas. Czarny obszar na głowie mniejszy niż u bardzo podobnejsiweczki obrożnej. Na szyi biały kołnierzyk i niżej czarna obroża, rozszerzająca się z przodu na pierś. Dziób ciemny z żółtą plamką u nasady żuchwy, nogi żółtoszare. Oko otoczone jaskrawożółtymi okularami. Samica ma czarny pas czołowy i okulary węższe. U młodych kolor czarny na głowie zastępuje brąz, a obroża nie jest zamknięta. Brakuje zatem pasów na głowie, a pas na piersiach jest brązowy. W locie od sieweczki obrożnej różni się brakiem białej barwy na wierzchu skrzydeł (brak jakiegokolwiek pasa), a poza tym jest od niej mniejsza i smuklejsza.

Porusza się z taką szybkością, że nie widać jej nóg i wydaje się jakby ślizgała się po brzegu. Potrafi się przy tym gwałtownie zatrzymać, lekko zachwiać i znowu ruszyć. Sieweczkę rzeczną, obrożną i morską odróżnia się od siebie po układzie plam białych i czarnych na głowie. Sieweczka jest błotniakiem wielkości skowronka. Najczęściej wydają gwiżdżące "ti-ju".

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 15 - 18 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 34 - 48 cm
waga ok. 25 - 55 g

Biotop 

Piaszczyste i żwirowe brzegi rzek, jezior i stawów, zasadniczo słodkich. Spotkać ją można na mulistym dnie spuszczonych stawów, w starych wykopach z wodą na dnie, żwirowych zboczach, kamienistych wyspach na rzekach i na morskich wybrzeżach. W Europie Środkowej przez zabudowę i regulację rzek jej siedliska ograniczyły się do sztucznych i zastępczych biotopów jak kopalnie piasku i żwiru, kamieniołomy, budowy, zamulone jeziora, ostojniki, płaskie dachy i pustkowia.

Pożywienie 

Owady pająki, skorupiaki, chrząszcze, ochotki, robaki i inne drobne bezkręgowce. W czasie żerowania energicznie drepczą po piasku i mule wypłaszając swoje ofiary. Zbierają je z ziemi, a gdy uciekają - gonią je. Potrafią być też cierpliwe w żerowaniu - tupią w ziemię tak długo aż ofiara wyjdzie spod kamienia i ptaki będą mogły ją złapać.

Ochrona 

Gatunek chroniony.

Sieweczka jest ptakiem wymagającym, zależnym od siedlisk drugorzędnym, które są przejściowe, bo zarastają lub zanikają. Ochronę gatunku może na trwałe zapewnić utrzymanie w miarę naturalnych, dynamicznych systemów rzecznych.

Zdjęcie udostępnione z http://www.photoblog.pl/wlodekhudy

Ten pb bierze udział w konkursie na najlepszy pb 2010.

Zamiast komentarza ZAGŁOSUJ  na ten pb