Hełmiatka (kaczka hełmiasta) (Netta rufina) - gatunek średniego wodnego ptaka wędrownego z rodziny kaczkowatych.

Cechy gatunku 

Samiec w okresie godowym: upierzenie dolnej części szyi, piersi, brzucha, kupra i pokryw skrzydłowych czarne, boki białe, a wierzch szary. Dziób karminowoczerwony, głowa i górna część szyi kasztanowordzawa, wydłużone pióra potylicy tworzą puszysty, nastroszony czub, przez co czoło wydaje się być wypukłe. Czerwone łapy i dziób odróżniają go od innych kaczek nurkujących. Na skrzydle białe lusterko z różowawym nalotem, w locie tworzące u obu płci szeroki biały pas. Samica i młode: szarobrązowe, z jasnym policzkiem i spodem ciała, brunatną czapeczką, białym lusterkiem z brązowawym nalotem i ciemnym wierzchem głowy. Kaczka ma też ciemnoszary dziób przyozdobiony różową plamą sięgającą czapeczki. Samiec w okresie spoczynkowym podobny, lecz o czerwonym dziobie. Odzywa się głuchym "gueng" lub dźwięcznym "bet". Kaczka wydaje chrapliwe "karr".

Wymiary średnie 

Długość ciała ok. 45-55 cm

Rozpiętość skrzydeł ok. 90 cm

Masa ok. 0,8-1,5 kg

Biotop 

Większe stawy i jeziora, gdzie gęsto zarośnięte połacie sąsiadują z głębokimi oczkami czystej wody. Występuje też na słonych i słonawych akwenach nieporośniętych roślinnością.

Okres lęgowy 

Jeden lęg w roku (powtarzany w przypadku utraty lęgu). Samica składa 614 kremowo-żółtych lub bladozielonych jaj, a następnie wysiaduje je sama przez okres 2628 dni. Matka wodzi kaczęta przez 2 miesiące. W puchu na boku ciała mają one po 4 żółte plamy. Pisklęta uzyskują zdolność latania po 8 tygodniach.

Pożywienie 

Zielone części roślin wodnych z niewielką ilością pokarmu zwierzęcego pączki, młode pędy, kłącza, nasiona, ale też mięczaki, skorupiaki i owady. Żeruje zawsze w wodzie, nurkując, bądź gruntując, jak kaczki własciwe.Hełmiatka jest zaliczana do kaczek nurkujących (grążyc), choć faktycznie jest formą pośrednią w stosunku do kaczek pływających. Przeważnie przebywa na wodzie (charakterystycznie głębiej zanurzając przednią część tułowia) i tylko czasami nurkuje. W ten sposób zdobywa jedynie 30% pokarmu. Nigdy nie żeruje na lądzie.

Status i ochrona 

Gatunek nie jest zagrożony wg danych LUCN (status LC - least concern). W Polsce objęty ochrnoa gatunkową ścisłą.

Jest coraz liczniejszy, w czym pomaga ochrona miejsc lęgowych.

Zdjęcie udostępnione z http://www.photoblog.pl/majotta

Ten pb bierze udział w konkursie na najlepszy pb 2010.

Zamiast komentarza ZAGŁOSUJ  na ten pb