Gągoł (Bucephala clangula) - gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych.

Wygląd zewnętrzny

Gągoł należy do nadrodziny grążyc. Upierzenie godowe samca: wierzch ciała czarny, brzuch i boki białe. Głowa czarna, zielono opalizująca z kontrastową białą plamą u nasady dzioba. Szyja biała. Oczy świecąco żółte. Samiec w upierzeniu spoczynkowym i samica w okresie godowym: tułów szarobrunatny, głowa czekoladowobrązowa, biała obrączka na szyi otwarta na karku oraz żółty pasek na dziobie tuż za paznokciem. Samica ma białe oczy. Czasem kaczor zachowuje blade plamy na policzkach i ma bardziej biały przód skrzydła. Upierzenie spoczynkowe kaczki bez kołnierzyka i z jasnobrązową głową. Młode podobne do samicy, choć samczyki mają małe, białe lusterka.W zwykle szybkim locie na skrzydłach widać białą plamę, a same pióra samców wydają charakterystyczny świst słyszany z daleka. Zmiana upierzenia ze spoczynkowego na godowe następuje poza okresem lęgowym - samce pierzą się pod koniec zimy lub na początku wiosny. Gągoły często pływają na otwartej wodzie na akwenie. W środowisku wodnym również śpią i wypoczywają. Poza okresem lęgowym mogą przebywać w małych grupach, czasem przemieszanych z innymi gatunkami kaczek.

Rozpoznanie

Podobny do gągoła jest sierpiec ma on jednak na grzbiecie zaokrąglone plamy i wydłużoną białą plamkę u nasady dzioba. Natomiast dorównuje wielkością czernicy, choć w porównaniu z nią ma większą głowę ze stromym czołem i wysokim wysklepieniem, która wydaje się być kanciasta. Od krzyżówki jest mniejszy.

W czasie toków kaczor odzywa się dźwiękiem przypominającym "knirr", a kaczka odpowiada chrapliwym "garr".

Rozmiary

długość ciała ok. 45-50 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 75 cm

Masa ciała

0,4-1,4 kg. Samiec znacznie większy.

Środowisko

Zamieszkuje wody słodkie, rzeki, starorzecza, jeziora w strefie lasów liściastych czasem nawet stawy rybne pod warunkiem, że w pobliżu znajdują się stare, dziuplaste drzewa. Tam też się lęgnie. W przeciwieństwie do mandarynek i karolinek zajmujących dziuple drzew, które do Europy przywiódł człowiek, gągoł jest rodzimym gatunkiem Starego Kontynentu. Zimą przebywa nad wybrzeżami morskimi i zbiornikami na których dnie znajdują się bezkręgowce wodne.

Pożywienie

Prawie wyłącznie pokarm zwierzęcy. To głównie mięczaki jak małe małże zbierane ze skalistego podłoża oraz szczelin między kamieniami, skorupiaki, owady wodne, np. larwy chruściaków, drobne ryby i płazy. Jesienią mogą jeść części roślin wodnych.

W żerowaniu pomaga im pęsetowaty dziób. Gągoły nurkują intensywnie na głębokość do 4 m zbierając drobne bezkręgowce. W żerowaniu kierują się głównie wzrokiem, zatem prowadzą dzienny tryb życia - zimą starają się optymalnie wykorzystać dzienne światło. W nocy zbierają się na noclegowiskach.

Zdjęcie udostępnione z http://www.photoblog.pl/majotta

Ten pb bierze udział w konkursie na najlepszy pb 2010.

Zamiast komentarza ZAGŁOSUJ  na ten pb