Bocian czarny (hajstra) (Ciconia nigra) duży ptak brodzący z rodziny bocianowatych.Z uwagi na nieliczne występowanie objęty ścisłą ochroną gatunkową. W ramach działań OTOP objęty projektem "Aktywna ochrona bociana czarnego w Południowej Wielkopolsce". Znaczącą rolę w projekcie odegrał Przemysław Czajkowski, łącząc potrzeby przyrody z potrzebami ludzi. Ochronie bociana służy także program edukacyjny, w którym uczestniczyło około 2,5 tys. szkół z całej Polski, a w oparciu o zdobyte doświadczenia prowadzono podobne programy na Słowacji, Ukrainie, w Turcji i Szwajcarii. Wynikiem tego było tworzenie siedlisk i żerowisk dla bocianów.

Biotop

To ptak leśny. Rozległe, stare, podmokłe drzewostany w pobliżu wód i bagien, również lasy górskie. Preferuje zwłaszcza stepy i lasostepy. Otwartych przestrzeni unika. Lęgnie się zawsze w pobliżu wody, nawet jeśli jest to małe śródleśne oczko wodne lub niewielki bystry śródleśny strumień lub potok .

Pożywienie

Głównie żaby i drobne ryby jak pstrągi potokowe, piskorze i karasie. Rzadziej łapie mniejsze ssaki (głównie gryzonie), płazy, gady oraz większe bezkręgowce, wyjątkowo pisklęta innych ptaków. Skład diety jest zatem podobny do bociana białego, choć częściej niż one żerują na terenach podmokłych.

Żeruje na niegłębokich wodach rzek i strumieni, które mogą znajdować się do 20 km od gniazda. Chodzi wtedy spokojnie po ziemi, czasem podbiega do ofiary. Zazwyczaj brodzi w strumieniu lub rzece przesuwając koniec na wpół otwartego dzioba zanurzonego w wodzie. Gdy woda jest oświetlona przez słońce i utrudnia to zauważenie zdobyczy rozpościera skrzydła ponad głowę rzucając cień (takich zachowań nie wykazuje bocian biały). Może wchodzić w krzaki i siedliska bardziej zadrzewione, choć nie kryje się gdy znajdzie się na terenie otwartym.

Ochrona

 Z uwagi na nieliczne występowanie objęty ścisłą ochroną gatunkową. W ramach działań OTOP objęty projektem "Aktywna ochrona bociana czarnego w Południowej Wielkopolsce". Znaczącą rolę w projekcie odegrał Przemysław Czajkowski, łącząc potrzeby przyrody z potrzebami ludzi. Ochronie bociana służy także program edukacyjny, w którym uczestniczyło około 2,5 tys. szkół z całej Polski, a w oparciu o zdobyte doświadczenia prowadzono podobne programy na Słowacji, Ukrainie, w Turcji i Szwajcarii. Wynikiem tego było tworzenie siedlisk i żerowisk dla bocianów.

W II połowie XIX wieku europejska populacja bociana czarnego zmalała, po czym znów wróciła do równowagi i zaczęła powoli zasiedlać coraz bardziej zachodnie obszary, czyli zapuszczać się poza wschodnią Europę. Obejmując nowe tereny najpierw zalatują tam pojedyncze pary pełniące rolę zwiadu, a potem dopiero dochodzi do zapełniania lęgowisk. Rozszerzanie się zasięgu w Europie spowodowane było polepszeniem warunków siedliskowych nad Morzem Bałtyckim. Trzeba też podkreślić znaczenie zakazu prześladowań tego ptaka w połowie XX wieku. To przyczyniło się do wzrostu liczebności populacji i zmniejszenia płochliwości ptaków. Osiedlają w ten sposób coraz mniej odosobnione rejony, które mogą znajdować się nawet niedaleko ludzkich zabudowań. Wokół obszarów (w promieniu ok. 500 metrów), gdzie znajdują się jego gniazda tworzy się specjalne strefy całorocznej ochrony ścisłej. Człowiek nie może się do nich zbliżać, a leśnicy prowadzić prac porządkowych - w strefie ok. 200 metrów od gniazda dotyczy to też okresu kiedy bociany odleciały na zimowiska.

Zdjecie udostepnione z http://www.photoblog.pl/zprkangur

Ten pb bierze udział w konkursie na najlepszy pb 2010.

Zamiast komentarza ZAGŁOSUJ  na ten pb