Jest taki smutek, który przychodzi wtedy,
Kiedy za bardzo przywiązujemy się do siebie i do przedmiotów.
Wtedy, kiedy gniewamy się na ludzi, o których myślimy,
Że za mało nas cenią.
Mamy żal, że na świecie jest tak okropnie i
Że to właśnie nam źle się powodzi.
A przecież jest tyle drzew i kwiatów,
Takie mnóstwo ptaków i motyli, łąk i lasów.
Tyle cudownych rzeczy wokół nas, które tylko czekają na to,
By uzdrowić człowieka z jego smutku.
Naucz się nazywać po imieniu drzewa i kwiaty,
Ptaki i ryby, w imię Boga.
Otwórz swojego ducha dla światła,
Otwórz swoje serce dla radości.
/ yh...eh... fizyka, geografia, chemia..! :/
jednym słowem to masakra.
ale jakoś żyje.
i NARESZCIE weekend. ;)
^^ :)