Dodano: 8 PAŹDZIERNIKA 2009
Znowu się rozstaje z moimi łzami, jak balon, co zrzuca kolejny ciężki worek. Unoszę się w stronę sufitu, z góry patrzę na moje ciało. Nie powiem, nie powiem, niezłe, lecz blade, blade i mizerne, mizerne i blade.
Tyle się ostatnio wydarzyło
Wypadły z niego wczoraj urywane dźwięki, potem bardzo smutne chodziło bez celu, czuło się jak pies, którego pan zostawił samotnie w lesie. znowu się rozstaje z moimi łzami, jak balon co zrzuca kolejny ciężki worek..
Gdy na powierzchnie wypełzną już wszystkie nasze tajemnice, wtedy na drobniutkie kawałki rozpadamy się.
Niektórzy odchodzą wtedy bez słowa, a inni wracają i znów tworzą formę..
I znów tworzą formę.
I to chyba dobrze.
