without you

Cztery pory życia

Zielenią przybrane łąk płynące morze

I wianek z kwiatów na główce dziewczyny.

Złociste słońce o porannej  porze

jak kula ognista na błękitnym niebie.

Rumianków pęki w serwetkowym wzorze,

Na polnych wzgórzach dojrzałe zboże.

Perłowe krople rosy na źdźbłach soczystej trawy.

Szmaragdowe lasy, tajemnicze gaje

I jedwabne nitki spadające z niebios.                                                                     

Obłoki utkane z nieziemskiego pierza, kolor krwawy

Na ustach roześmianych maków.

Lecz zieleń zamiera ustępując żółci i czerwieni,

Liść w szkarłatnym kształcie kolorami się mieni.

Niebo częściej płacze i oczy szarością zakrywa.

A porankami mgła świat kołderką przykrywa.

Drzewa wpatrzone w pożółkłych liści taniec na szumiącym wietrze,

Na nagich gałązkach szary wróbel smutną pieśń szepce.

I wreszcie lodowa panna lekko na ziemię spada,

Za sobą ciągnąc korowód kryształowy.

Mroźne powietrze do ust różanych wpada,

Rumieniec maluje na wyblakłej twarzy.

A przed oczami zamek perłowy

I całe miasta uśpione w bieli.

Kryształki lodu ze wstydu się topią,

Pąkom miejsca ustępuje śnieżna pokrywa.

Rzeka z więzienia bystrym strumieniem ucieka.