Rapapara

Jak to jest po 5 latach związku przeczytać treść typu:

Jesteś kurwą jebaną?

Przykro.

Do tego stopnia, że nie możesz powstrzymać łez, tak przykro.

A jak jest po treści powyżej przeczytać:

Jesteś jedyną osobą, która powoduje u mnie taki stan. Przepraszam. Wiesz, że Ciebie kocham i nasze córki.

Może kiedyś by wzbudził poczucie winy i bym przeprosiła za niewinność.

Ale tym razem nic prócz złości I frustracji nie czułam.

Jak można mieć o kimś najgorsze dbanie i wyzywać i wyznawać miłość w jednej wiadomości?

Jak przez gardło może przejść tyle obraźliwych sformułowań padających pod adresem rzekomo ukochanej osoby?

I jeszcze te próby wzbudzenia poczucia winy.

A ja tylko chciałam, żeby dał mi spokój i pozwolił dalej żyć bez niego.

Nie wiem czy kiedykolwiek się mi to uda.

Wiecie, gdybym nie miała dwóch córek, to nie wiem czy przypadkiem bym nie wyleciała z zakrętu, potknęła się na torach, poślizgnęła na moście czy też coś w podobnym wydźwięku.

Jestem gigantycznie zmęczona.

I to zerowe wsparcie ze strony ludzi, którzy powinni wspierać. To jest na tej zasadzie: pomogę Ci ale i tak w plecy wbiję kolejny nóż, szpilkę, gwóźdź co byś zbyt lekko nie miała.

Lata temu pisząc bloga, którego już dawno nie ma, opisałam swój stan psychiczny w taki sposób:

Chodzę po omacku ocierając się o trupy. Dzisiaj znowu się tak czuję.

I nie wiele mogę zrobić, by przestać być w tym stanie.

Na wszystko muszę czekać. I przyjmować każde słowo, każdy gest na siebie. Znowu nie mogę oddychać, dusząc się tym co wdycham. Przesiąknięta jestem nienawiścią, żalem, smutkiem, frustracją. Śmierdzę umierającą nadzieją i nie wiem co będzie dalej.

Tyle w temacie. Publiczne komentowanie zabronione, nie chcę komentarzy. To jeden z tych wpisów, gdzie muszę dać upust potworowi, który mieli mi mózg.

By nie wybuchnąć w niekontrolowany sposób.

Pozdrawiam.