Nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego,
że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje
najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im
się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na
zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły
być odkryte, ale pozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje,
zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki..
Użytkownik anguss
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.