Takie jakies hmmm... xd

Stoje na srodku drogi, Drogi mojego bycia,

i calego zycia. Przede mna biegnie moje istnienie, biegnie jak oka mgnienie, Pedzi w prost na mnie,  wbiega, przewraca, lamie.

Zlamalo moje serce, ktore trzymam teraz na rece.

Na kawalki podzielone,  od lez zamglone. Istnienie podnosi spokojnie,  i biegnie, nadal dostojnie.

Niczym niezmacony jego spokoj, bije wszedzie w okol. Juz jest daleko, kiedy ja podnosze sie lekko,

Staje na nogi, odwracam sie tylem do drogi. Robie  jeden, niewielki krok, i spadam w ciemny mrok.

Serca juz dawno nie ma w zasiegu mej dloni, zostalo jedynie wspomnienie po nim.

Powoli czuc przestaje, choc wiem, ze spadam w dalej.

Teraz juz nic nie widze, juz nawet serca lice, nie jest mi znane, w malym pudelku pochowane.

Gdzies daleko oddalone, i nadal nie spelnione. Nawet mnie juz nie ma tam, gdzie kazdy chce byc sam.

Tylko lza w czarnej przestrzeni, delikatnie sie mieni..