My picture for good bye!

Moje zdjęcie na pożegnanie. Raczej nie będę miała wielu okazji, aby skorzystać z Internetu podczas wyjazdu, więc postanowiłam zostawić po sobie jakiś ślad póki jeszcze mogę. Od telefonu nie jestem w stanie się uwolnić. Po pierwsze: jest to moje małe uzależnienie, po drugie: będzie to jedyna możliwość kontaktu z kimkolwiek, po trzecie (i chyba najważniejsze): wiele osób zabiłoby mnie gdybym nie wzięła telefonu xD

KURDE... JESTEM SZCZĘŚLIWA!

Mam przecież wszystko czego potrzebuję. Ostatnio nawet więcej niż bym się spodziewała. Dodatkowo teraz te wakacje. Po prostu się cieszę, że nie siedzę w domu. W niedzielę wracam, a już mam plany na calutki następny tydzień... 

Trochę o przyjaźni i sprawach sercowych. Nie dość, że uświadomiłam sobie, że większość moich przyjaciół to mężczyźni  to doszło jeszcze do tego, że mieszkają każdy w innym mieście... [Poznań - Wojtek, Oborniki - Marcin, Gołańcz - Kuba] lub wiosce... [Błażej, Krzysiu, Dominik]. I jak tu to wszystko ogarnąć?  Dodatkowo moja siostra zauważyła, że mam podejście do młodszych ode mnie. Zgadzam się z nią - jestem trochę jak dziecko, ale równocześnie umiem doradzić w różnych sprawach, bo w końcu przez większość z nich sama przechodziłam. A co do spraw miłosnych to też czuję, że będą związane z osobą młodszą ode mnie. Tylko jeszcze nie wiem którą...

Zapomniałam dodać, że bardzo mi kogoś brakuje. To wszystko co się działo musiało coś znaczyć. I ja też coś poczułam. Nie wiem teraz co myśleć, a boję się odezwać, bo to mogłoby wszystko definitywnie i absolutnie skończyć, a tak przynajmniej mam ten cień nadziei... Zaczepki na fejsie i widok tego czarno-białego zdjęcia wywołują we mnie to dziwne uczucie tęsknoty... Choć nie wiem czy można to tak nazwać. 

Póki co martwi mnie dosłownie kilka spraw.

Ale jest CHILL! Raczej nie INACZEJ! :]

Boże... dobrze, że nie poszłam spać, bo teraz uświadomiłam sobie, ze nie spakowałam ładowarki od tele :)

Jednak nawet w nocy mój mózg pracuje :D