Wielki powrót.

Jednak photoblog, to photoblog. Od uzależnień tak łatwo nie da się uciec.

Oddzieliłam stary rozdział wielką kreską, postawiłam kropkę.

Istota ludzka..żyje na tym świecie tyle lat, a nie zdaje sobie sprawy z tego jak kruche jest nasze życie.. wszyscy gdzieś tam pędzimy za marzeniami, pracą, szkołą.. za pasją.. a gdzie czas na przemyślenia?

Ile czasu musiało minąć byś stanął tak po prostu na świeżym powietrzu i zaczął myśleć nad swoim życiem? Nad jego sensem? Nad tym co wokół Ciebie się dzieje?

I nikt mi nie wmówi , że czas nie zmienia człowieka. TO CZAS jest odpowiedzialny za to w jaki sposób się rozwijamy, jak nasz umysł się kształci.. on się nigdy nie zatrzymuje.

Doszłam do wniosku,że gdy chce się by było dobrze, trzeba zrobić pierwszy krok, nie czekać na to kto wystawi rękę, kto winien itp.. życie jest zbyt krótkie, zbyt kruche, zbyt dużo niespodzianek w sobie kryje.

Ile jeszcze jest w stanie wytrzymać nasza psychika?!

...

Zaczęłam doceniać każdą chwilę.