"Wydaje się nam, że aby zdobyć czyjąś miłość, musimy być idealne. W rzeczywistości jest dokładnie na odwrót. Jesteśmy kochane za nasze niedoskonałości, za nasze śmieszne buzie, kaczy chód, słoniowy taniec, fałszowane piosenki. Wydaje się nam, że wszystko, co robimy, musi zostać przez kogoś docenione, i zapominamy, że czystej, nieocenzurowanej radości życia we własnej skórze możemy doświadczyć jedynie wówczas, gdy zdołamy wyzwolić się z objęć zarówno naszych fanów, jak krytyków. Możemy malować po prostu dla siebie. Możemy śpiewać na całe gardło w pustym biurze, kiedy już wszyscy pójdą do domu, i tańczyć tango solo w swoim saloniku. Nikt nie może nas powstrzymać przed upieczeniem sufletu, który opada, i zjedzeniu go w zaciszu własnej kuchni. Wierzcie mi: czekolada nie musi być piękna, żeby była smaczna."

Ot co! W takim razie idę napić się piwa, zapchać chipsami jak świnia zostawiając tonę okruchów wokół siebie, aby na końcu wcisnąć w siebie lody śmietankowe i końcówkę czekolady. Potem pójdę pod prysznic i na całe gardło będę drzeć się, że 'Babę zesłał Bóg'. Rozczochrana doczłapię do kuchni zostawiając za sobą mokre ślady po wodzie, zrobię sobie wielki kubek herbaty, rozsypując na około cukier. Idąc do pokoju wpadnę na szafę i rozleje odrobinę herbaty parząc się w łapę. W pokoju wbiję sobie ołówek w dłoń/palec, beknę i zasiądę do serialu. Obleśnie podrapie się po dupie xD No to co.. który mnie pokocha za niedoskonałości?