W sumie stwierdziłam ze ta cała sprawa nie ma sensu.

Boje sie cokolwiek zrobić bo w gruncie rzeczy nie jestem do końca pewna czy sama tego chce.

Z resztą i tak nie wiem czy to by coś dało. I ogólnie boje sie powrórki z rozywki..

nienawidze tego mojego myślenia 'a co będzie jak...[i tutaj wstawiam najgorszy scenariusz jaki sie da]'

ale takie ptrzenie na świat spowodowane jest głównie tym że ucze sie na błędach.

...jak widać dzisiaj nie jestem w najlepszej formie.

nie dość ze marudząca, to jeszcze śpiąca i jak zawsze niezdecydwana.

i na dodatek zapomniałam dzisiaj iść do apteki i nie kupiłam sobie tych cholernych tabletek,

które będe musiała znowu jeść przez cały kolejny długi miesiąc...

yyy cos pozytywnego:

jutro zaczynam o 8:55

czyli mam autobus o 8:12...

czyli... pospie sobie godzine dłużej ;)