Książkowe

"Co, gdzie i jak wysyłać do nas" <KLIK>

KONKURS WAKACYJNY

Dobry wieczór!

Ostatnio mało nas tutaj na blogu, gdyż obowiązki szkolne nie dają za wygraną.W najbliższych dniach postaramy się dodać zdjęcia konkursowe, także bądźcie czujni.

Dzisiaj przygotowałam notkę z cytatami książkowymi. Mam nadzieję, iż każdy znajdzie coś dla siebie. 

KSIĄŻKOWE:

"To bardzo dziwna rzecz. Tak samo jak ty, chciałbym całkiem zapomnieć o różnych rzeczach. Ale im bardziej staram się zapomnieć, tym więcej sobie przypominam. Wiesz jak to jest, że im bardziej człowiek chce zasnąć, tym bardziej jest rozbudzony. Tu jest tak samo. Sam nie bardzo wiem, dlaczego tak się dzieje. Przypominam sobie nawet rzeczy, których nie powinienem pamiętać. Moje wspomnienia są tak wyraźne, że wręcz czasem się niepokoję czy starczy mi miejsca na zapamiętanie dalszego życia, skoro tak dobrze pamiętam przeszłość. To prawdziwy problem."

Ludzie wierzą, że aby osiągnąć sukces, trzeba wstawać rano. Otóż nie - trzeba wstawać w dobrym humorze.

Kiedy cię zobaczyłem pierwszy raz, serce mi zadrżało. Kiedy cię zobaczyłem drugi raz, serce mi zadrżało. Za trzecim razem czwartym razem piątym razem i każdym następnym serce mi drżało.

Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie zaczniecie tęsknić.

Kto by się przejmował winem i różami? To każdy potrafi. A pokazać drugiej osobie, że nie możesz bez niej żyć? To się dopiero nazywa romantyzm.

Mało pytających. Dużo wszystkowiedzących. Jeżeli już ktoś pyta, warto poświęcić mu uwagę, bo to człowiek poszukujący, zastanawiający się, starający się coś zrozumieć, a jakże to rzadki teraz przypadek. Zwraca uwagę, że jeżeli dziś się w towarzystwie o czymś mówi, prawie nie zdarza się, aby ktoś powiedział nie wiem, nie mam pojęcia, przeciwnie wszyscy zabierają głos, mówią ex cathedra, twierdzą, upierają się przy swoim, monologują.

"Kto by się przejmował winem i różami? To każdy potrafi. A pokazać drugiej osobie, że nie możesz be zniej żyć? To dopiero nazywa się romantyzm"

Dlaczego wszystko, co sprawia nam radość, wszystko, czemu przypisujemy urok piękna, wszystko, co odziewamy w szatę ideału, kończy się czymś brudnym, głupim, nędznym lub śmierdzącym, dlaczego nietrwałość jest cechą absolutu, a wzniosłość i triumf nie są jego finałem? Miłość kona w znudzeniu, upodleniu lub zazdrości, dobroć w spektakularnych filantropiach, książka w składzie makulatury, poezja w ocenach szkolnych belfrów, konie wyścigowe w jatkach rzeźników, demokracja w tłumie, wolność w ZOO, sława w megalomanii, wiedzą w pysze, cacka na śmietniku.

Agata