"Mężczyzna ideał... takie coś jednej kobiecie się kiedyś przyśniło i obudziwszy się wybuchnęła gorzkim i żałosnym szlochem. Opowiedziała sen przyjaciółkom. Też się popłakały. " Są to słowa Joanny Chmielewskiej z książki pt "Jak wytrzymać z mężczyznami". Czy rzeczywiście nie istnieją mężczyźni idealni? Czy marzenia o rycerzach na białym koniu, którzy kiedyś przybędą by nas uwolnić to tylko nasze wymysły? Okazuje się, że perfekcyjni, wspaniali i męscy faceci po prostu nie istnieją.
Na początku trzeba sobie zadać pytanie: Czy można stworzyć definicję mężczyzny?.Myślę, że tak. Jest ona tak prosta, jak zupełnie nieskomplikowany umysł tego dziwnego gatunku. Potocznie zwany facetem niezidentyfikowany obiekt ,charakteryzujący się niezwykłą prostotą zarówno w działaniach jak i myśleniu. Jeśli którakolwiek kobieta się z tym nie zgadza, niech przypomni sobie czy jej facet kiedykolwiek wiedział jak wygląda kolor śliwkowy? Sądzę, że jest ich niewielu. Fiolet lub nawet ciemny granat to najlepsze określenie. Najprostsze rzeczy są dla nich najbardziej zrozumiałe.Tak jak proste rozwiązania, a raczej szybkie pozbywanie się kłopotów. Przykładowo: jeśli ukochany pyta nas o to czy coś się stało, my odpowiadamy NIC.Nie jest to dla nich niczym dziwnym. Oni nie będą się zastanawiali nad tym, ze MOŻE JEDNAK coś się stało. Nic oznacza dla nich po prostu rozwiązany problem. Nie wysilając się wiele ,wracają do swojego bardzo ważnego (a jakże!) zajęcia. Przecież w telewizji zaczyna się mecz piłki nożnej. Teraz jesteśmy skazane na noszenie piwa i wysłuchiwanie okrzyków radości lub zawodu. Pytanie:Czemu niemal wszyscy mężczyźni uwielbiają akurat ten sport? Odpowiedź jest prosta. Kopanie piłki nie jest niczym skomplikowanym, nie wymaga myślenia.
Wiele kobiet myśli, że ich mężczyźni po jakimś czasie nagle radykalnie się zmieniają. Otóż nie. Oni zwyczajnie zaczynają być sobą, gdy tylko poczują pewny grunt pod nogami. Początkowo starają się być niezwykle uprzejmi, a ich szarmanckość nam bardzo imponuje. Zapraszają nas do restauracji, kina, teatru. W tym momencie jesteśmy dla nich najważniejsze i nikt inny się nie liczy. Pokazują, że ich koledzy są niczym, gdyż teraz będą spędzać czas jedynie z nami. Przecież jesteśmy wsystkim. Szkoda tylko, ze po pewnym czasie to wszystko zaczyna sprowadzać się do kolegów, piwa, telewizji, komputera oraz w ostateczności okazania nam uczuć przez kilka sekund. Nie jesteśmy już tymi wspaniałymi i idealnymi kobietami. Teraz każdy problem staje się tylko i wyłącznie naszą sprawą. Facet w tym momencie umywa od większości spraw ręce. Z jego ust pojawia się pełne zaufania do naszej osoby stwierdzenie kochanie zrób jak uważasz. Wierzę, że podejmiesz właściwa decyzję.
Oprócz tego pojawia się także kwestia przeprosin. Niewielu mężczyzn potrafi się przyznać do błędu. Przecież to on jest w tym związku najsilniejszy i najmądrzejszy. Jakże mógłby się mylić. To niedopuszczalne! Gdy próbujemy im udowodnić winę, starają się postawić takie argumenty, abyśmy to my poczuły poczucie winy. W wyniku takiej kombinacji, słowo przepraszam zostaje wypowiedziane&przez nieodpowiednią osobę. Nasz mężczyzna w tym momencie czuje, ze wygrał. Duma nie pozwala wziąć winy na siebie.
Jednak mimo tych wszystkich wad, przecież da się dostrzec jakieś zalety, prawda? Po długim namyśle można stwierdzić, że mężczyzna daje nam poczucie wolności. Bowiem, czy kiedykolwiek facet zabroniłby nam spotkania się z przyjaciółkami? Nigdy. A pokazuje to szczególnie wtedy gdy my mamy ochotę spędzić z nimi romantyczny wieczór, a jego koledzy wyciągnąć go na piwo. Czy to nie wspaniałe? Taka swoboda działania, która nam zapewniają.
Podsumowując, chciałabym odwołać się do tego co przywołałam na początku. Mężczyźni bywają idealni. Jednak dzieje się tak jedynie za sprawa naszej wyobraźni lub snów. Gdybyśmy ich nie miały, nasze życie stałoby się proste i bezcelowe jak umysł facetów perfekcyjnych.