Jedynie samotność jest w życiu człowieka stanem graniczącym z absolutnym spokojem wewnętrznym,
z odzyskaniem indywidualności.
Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności,w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego
można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia,
które uprzytamnia nagle własną nicość w rosnącym przeraźliwie ogromie wszechświata.