Człowiek głęboce związany z samotnością z początkowej perspektywy widzi same negatywy tej związłości jednakże po czasie dostrzega pozytywność wynikającą z dostrzeżenia pewnej zyskowności z czasu związania . Nie mniej jednak ważne jest przy definiowaniu odczuć względem samotności odnieść sie do naturalnego wywołania nie mającego podłoża problematycznego tzn. depresji , problemów emocjonalnych , choroby itp . Albowiem taka samotność wywołana głębszym czynnikiem nie działa na nas popędlwie stwarza problem czyniący nas "chorą " osobą . Taka samotność podchodzi pod grupę zwalczenia - wyleczenia . Głód samotności stwarza w nas sygnał skierowany ku poszukiwanią społecznego pożywienia . Każe nam szukać relacji z ludzmi . W naszym czasach może stwarzać to pewien problem wynikający ze skupienia się ludzi na sobie i samorozwoju . Stwarza to problem dla ludzi chcących głębszego kontatu z innymi . Albowiem w rzeczywistości realacje te są powierzchowne, a złudne poczucie kontaktu z ludzmi nie jest dla nas wystarczające. Możemy dostrzec pewną granicę między pozytywną , a negatywną stroną samotności nie wynikającą z żadnego głębszego podłoża . Albowiem jej naturalność krótkotwale będąca w naszym życiu jest dobra. Inaczej jest w przypadku chronicznej samotności może być nie korzystna dla zdrowia fizycznego jak i psychicznego .