piątek, 26.03.10r.

reflexiveness wieczór z renatą przemyk-ten taniec, trudno jest wyrazić swoje uczucia w słowach,ale spróbujmy... ogólnie brak czegoś, jakaś pustka siedzi gdzieś w środku, nie ma do kogo krzyczeć,nie ma do kogo wołać,brak jest prawdziwych przyjaciół, chociaz może ich czasem nie doceniam. Za dużo brazylijskich serialów o przyjaźni ponad zycie, wspolnych zainteresowaniach,wspolnych wypadach i tak to sie konczy,wiec moze jednak ich nie doceniam...ale, np. Paulina osoba wydająca mi się ogólnie najbliższa,fajnie jest sie posmiac razem,wszystko super,ale jakoś powiedzieć jej do końca wszystko boję się, nigdy nie wiem czy nie będzie miała ochoty powiedzieć tego co ja jej powiem Aleksandrze, nigdy nie wiem, co zrobi z tymi informacjami. Karolina... równiez wszystko "super,pieknie" ale wiem,ze wszystko co Ci powiem gdzieś znajdzie swój drugi koniec u kogoś innego to raz. Dwa, czasami zachowuje sie jak dziecko. Cała ta moja szkoła to jak jakaś pieprzona zerówka. Jak oni się wszyscy zachowują,jak oni wyglądają. Chcę uciec stąd jak najszybciej w sumie jak najdalej. I to mam kolejny problem... nie mogę ulegać presji "przjaciół" którzy chcą żeby poszła jednak do Kutna, nie do mojej wymarzonej Łodzi,mojego Kieślowskiego. Tak łatwo daję manpulowac sobą, nie, nie moge na to pozwolic,ale co mam zrobic teraz z saksofonem? Chcę zeby moje zycie mialo spokoj,  a czuje jeszcze wieksze zamieszanie. Wracając do 'przyjaciol' mogłabym wymieniać i wymieniać ileż to ich jest, i jacy to oni sa cudni w przenosi,ale ich chyba tak naprawde nie ma.

Najgorsze wieczorne piątki.