Samotna wśród ptaków...

ze złamanym skrzydłem,

Samotna wśród ludzi...

ze skrzywdzoną opinią,

Samotna w miłośoci...

z sercem jak kamień,

Samotna wśród przyjaciół...

z którymi już nie bywam,

Sama jak palec...

bez reszty dłoni,

Samotna wśród aniołów...

bo nie czynię dobra.

Jestem jak ten ciemny

anioł śmierci...

Jak dzień...

bez uśmiechu.

Jak puste

może być serce człowieka???

Jak nisko człowiek może upaść???

Nie chcę się

tego sprawdzać!!!

Nie chcę być jak okaz w zoo!!!

Chcę być sobą...

Potrafię???

Nie mam pojęcia...

Ten wiersz

to kolejna pomyłka...

Czy ostatnia???

Chciałabym to wiedzieć...