suffering soul 

Mam tyle do napisania, a jednak nie wiem co napisać.

Na wstępie chciałabym napisać, że nie jestem 13 letnią gimbuską, której nikt nie kocha. Mam 18 lat i pare miesięcy za sobą.

Może to mi pomoże z moim wiecznym wstrętem do siebie, moim wiecznym dołem i smutkiem. Nie potrafię i nie mogę nikomu powiedzieć co tak naprawdę czuję, być może dlatego, że nie ma takiej osoby, która by mnie wysłuchała i zachowała tylko dla siebie. Czuję się nikim, bezużytecznym przedmiotem, który stara się przeżyć każdy dzień bez upokorzeń. Pewnie niewiele osób będzie miało ochotę czytać moje wypociny, ale mam cichą nadzieję, że choć 1 osoba podniesie mnie na duchu. Tak-obcą osobę, która nie podaje prawdziwych swych danych, jest kompletnie pusta i bez sensowna. Tak czy siak postaram się codziennie opisywac mój marny dzień, moje marne przeżycia etc. Pokój z wami.

Liliana