Z góry bezkompromisowo... 

Nowy blog założyłam pod wpływem chwili, chociaż brak przelewania myśli na "papier" doskwierał mi od dawna. Jednak dopiero owa chwila sprawiła, że wynalazłam czas na wpis, być może wyważony, być może pełen emocji - na pewno chaotyczny, bo niezaplanowany z góry.

Zbliża się 11 listopada, pomijając po drodze tak bezsprzecznie istotną datę jak 1 listopada, to przynajmniej dla mnie najważniejszy dzień w całym roku. Kierunek zawsze (poza zeszłym rokiem, który był rokiem przykrej stagnacji) jeden - Warszawa! Serce Polski bije w tym dniu głośniej, bo wspomaga je 10.000 serc Polaków, patriotów... I tu nasuwa się pytanie: ale czy na pewno?
Czy na pewno świadomie idziemy w marszu dla idei Wielkiej Niepodległej Polski?
Czy może to chwilowa moda na patriotyzm?
Czy wszystkie serca będące w tym dniu w Warszawie biją jednym rytmem?
Czy potrafimy stanąć ramię w ramię przeciwko tym, którzy niszczą Nasz kraj?
Czy chociaż umiemy pokazać im, że nie są bezkarni i Nasze oczy zwrócone są na ich brudne od zbrodni przeciwko narodowi ręce?
Dla mnie 11 listopada można opisać słowami: SOLIDARYZM - DUMA - RADYKALIZM

Przeglądam komentarze osób uczestniczących w Marszu Niepodległości w ubiegłym roku, po których to spodziewam się wyższej świadomości niż u przeciętnego Kowalskiego i odczuwam ból. Ciągłe ataki na kibiców, którzy wg mnie stanowią trzon marszu i bez których Marsz nie byłby tak liczny ani tak bezpieczny (tak proszę Państwa, to dzięki tym złym Kibolom nie dostaliście butelkami w głowę w 2011 r., kiedy to antifa jeszcze próbowała zakłócać Marsz). Dalej narzekanie na ludzi w kominiarkach, bezsensowne - czy element ubioru może być wystarczającym powodem do sprowokowania policji? W takim razie, w kolejnym roku rzeczą prowokującą może być polska flaga. Chcemy wolności, a jednocześnie sami sobie ją ograniczamy, bo BOIMY SIĘ POLICJI. Tej samej policji, która w zamierzeniu miała Nas chronić. Czy to my powinniśmy zrzucać kominiarki, ubierane z powodu zimna (jak i nie tylko oczywiście) czy to policja powinna zmienić swoje nastawienie do Marszu? Popadamy w paranoje, chcemy zmienić system jednocześnie poddając się jego pachołkom. Dalej, biadolenie o niszczenie stolicy - widzisz, reaguj! Nie, nie w Internecie napiszesz płaczliwy komentarz na temat drzewek tylko albo próbujesz coś zmienić albo... zamknij się po prostu i rób swoje. Nie musisz się zgadzać ze wszystkim, ale zawsze można działać bądź ignorować, co czasami jest najlepszym rozwiązaniem. Ludzie niszczący stolicę kraju, który podobno kochają szukają poklasku. Jeśli go nie dostaną, nie zrobią tego ponownie - o ile nie jest to z góry zaplanowana prowokacja. Nie popieram rozwalania Warszawy, chyba że mówimy o podpaleniu tęczy lub obrzuceniu kamieniami lokalu Krytyki Politycznej bądź innego ścierwa Najbardziej irytujący są ludzie, którzy wręcz szantażują internetowy świat, że nie pojadą w przyszłym roku - a czy to Ty organizujesz całe wydarzenie, żeby wszyscy mieli Cię błagać na kolanach, abyś pojechał/a? Jedziesz z przekonania albo nie jedź wcale, lepszy Marsz stu ideowo zdecydowanych osób niż miliona niezainteresowanych niczym poza pokazaniem sie na facebook'u jak to pochuliganili, bo uwaga! BYLI W WARSZAWIE. Chwalą się, że idą pod prąd, jednocześnie ludzi idących obok nazywając bandytami. Wiem, że to mało popularny pogląd, frekwencja się liczy i mnie też ona cieszy, ale ja potrafię iść zarówno z rodzinami jak i z kibicami u boku, bo łączy Nas wspólny cel. Właśnie cel, jak widać nie wszystkim znany, dlatego nie chcę iść z ludźmi bezcelowymi - choćby stanowili 50% wszystkich przybyłych, wolałabym, żeby zostali w domu niż później psioczyli na wszystkich profilach promujących Marsz. Także, Polaku i Polko - nie podoba Ci się Marsz? Masz wolną wolę i równie wolną drogę. Sam decyduj, czy chcesz być wilkiem czy tylko marną owcą...

Czy w tym roku będzie to tylko kolejny marsz Armii teoretycznych Patriotów XXI wieku czy dzień chwały Polski i Polaków, Armii Prawdziwych Patriotów?

Za wszystkie ewentualne błędy, powtórzenia (nie licząc tych celowych) przepraszam - emocjonalny wpis, nie chcę go zmieniać, niech pisze serce nie rozum.