Jestem okropnym człowiekiem wiem.
Ostatnio nic nie wychodzi po mojej myśli.
Wszystko się sypie jak domek z kart.... jeden podmuch i wszystko... padło..
Czasem wydaje mi się, że jestem nikim.. 
Czasami myślę, że jestem tyranem...
Zamiast się uczyć robię dramę nie pozwalając uczyć się Tobie
Wyłączam kamerke żebyś nie wiedział mojego bólu w oczach...
Nie chce żebyś widział jak szklą mi się oczy... 
Kiedyś byłam twardsza... Teraz płaczę bo mam nadzieję, że ktoś zauważy i przytuli... 
Jednak jak zawsze nikt nie zwraca uwagi...

Nikt nie pomaga...

Zostaje sama na świecie.

I na co to wszystko? 
Nie lepiej już teraz... uciec? 
Nie... 
Nie chcę się zabiajć... 
Chce oszaleć.. 
Zniknąć w czeluściach pokoju... 
Z książki w ręku.. 
Udając, że realny świat nie istnieje.. 
Aż umrę w tym przekonaniu... 
Żywiona milionem słów - kłamstwami... 

Jestem straszna... chce Ci pomóc. 
Nie potrafię. 
To boli gdy sam mówisz, że ciągle tylko na Ciebie krzyczę... 
Przestanę... 
Zamknąłeś moje usta.... 
Nic mi nie będzie przeszadzało... 
Nie w Tobie... 
Jesteś idealny... 
To ja.. jestem błędem... 
Może po prostu wciśnij backspace... 
I udawaj, że mnie tu nie było... 
Wszyscy... wyczilują...