Samotność jak gorączka nocą dopada,
sam na sam z bezsennością bez skutku się zmagam.

Myślę o Tobie i jakoś nie mogę przestać
cały mój świat w Twojej osobie się streszczał.

Życie nie pomogło knuło co mogło by nas poróżnić.

Los wypowiedział wojnę nam nie było reguł
tylko konwulsyjny puls codziennego biegu.

Każde niepotrzebne słowo do dzisiaj przeklinam
to smutne na co dzień człowiek się zapomina.

W końcu zastaje dom pusty zresztą sama wiesz
nie pożegnałaś się. Chciałaś uniknąć łez.

Wsiadam do pociągu gdziekolwiek mnie zabierze
żałuję tylko że Ty mnie nie odbierzesz.

Nie na tą stronę spadła życia moneta
na końcu podróży nikt na mnie nie czeka.

Nie mam już Ciebie nie mam największa strata.
Nienawidzę za to siebie życia i całego świata.

W powietrzu parował Twój ciepły oddech.
Czułem Twój smak byłaś dla mnie tak bliska.
Twoje wilgotne włosy obok mojego policzka.
Bezpowrotna przeszłość dlatego mnie smuci.
To wszystko minęło nigdy już nie wróci !