photoblogodupiemaryni 

Cześć, mam na imię Wiola 

Zakładam nowego photobloga, bo niestety w ostatnim nie chcą mi się ładować zdjęcia 

a myśli w mojej głowie jest tak dużo, że muszę gdzieś je zostawiać. 

Jak sama nazwa wskazuje wpisy tu będą o WSZYSTKIM i o niczym 

Moją wcześniejszą, radosną twórczość możecie zobaczyć tutaj

----------------> http://www.photoblog.pl/panel/strumien/obserwowane-blogi

1. Dziś Wam napiszę o filmie "Cicha noc", bo wczoraj byłam na premierze w #kinoPraha i spotkaniu z reżyserem

Może kogoś, kto ma wyidealizowany obraz rodzinny lub po prostu całkiem normalną ekipę w domu ta historia w filmie zaszokuje. Mnie nie. Moje refleksje są takie, że u każdego jest jakiś rodzaj patologii - małej, super, jesteś szczęściarzem; większej - no cóż, niesiesz ten bagaż w sobie. Oby tylko, nie przytłoczył Cię i nie zdominował TWOJEGO życia.  Trudno jest odseparować się od tego, co ma się w domu, nawet jeśli bardzo tego się pragnie. To są najzwyczajniej w świecie więzi. W filmie zadane jest takie pytanie najmłodszej siostry do brata, który wrócił na święta zagranicy "Czy Ty nie lubisz Pawła?"; pada odpowiedź "Rodzeństwa się nie lubi, rodzeństwo po prostu się ma.". I w tym zdaniu skondensowana  jest cała prawda. 

Kolejnym ważnym problemem jest emigracja. Wprawdzie sytuacje pokazano w rodzinie problemowej, patologicznej, biednej. Niemniej ten wątek można zastosować do ludzi z zamożnych domów, inteligentów, którzy również wyjeżdzają zagranicę w celu zatrudnienia. Mimo magistra przed nazwiskiem pracują w halach w Wielkiej Brytanii czy przy zbieraniu winogron we Włoszech. Głową rodziny jest Arek, któremu dzieci zarzucają, że nie miał kiedy być ojcem, bo  pracował całe życie w Belgii, w Holandii. Wygłasza w filmie ważny monolog o byciu Polakiem. Myślał, że tam będzie mógł czuć się człowiekiem, a to właśnie tam najbardziej odczuwał swoją polskość. 

Smutne.. 

W wieczorze wigilijnym powinna być wyjątkowość, jednak konflikty i rodzina może spowodować, że kolacja wcale nie będzie fajna. Ojciec wypije, dziadek przeklnie, siostra przyjedzie z mężem, który ją tłucze. Tylko trzeba udawać, ze wszystko jest ok. Starać się zachować pozory normalności. A koncert cały czas trwa... niczym w "Tangu" Mrożka. 

8/10