i control you 

Wiocha nie jest moim domem. To głupie, nudne miasto nim jest. Ten beznadziejny, zimny, zagrzybiały,  wynajmowany budynek, a nie cieplutki z ogrzewaniem podłogowym, własny, wiejski... coś-tam. Nawet nie mam zamiaru tego nazywać 'domem'.

Tutaj mam przyjaciół, znajomych, tam nie mam nikogo. A babcia się nie liczy! Z nią sobie w sobotni wiezór nie wyskoczę na browara.

Będę się musiała prosić rodziów: zawieźcie mnie do Praszki. A oni na to: ok, przyjedziemy po ciebie o 8. O 8! Śmiechu warte.

Jeszcze autobusem do szkoły. No żesz! Mówili mi rodzice: nie idź dalej nigdzie do szkoły. Będziesz musiała jeździć autobusem. A teraz co?

Gdybym chociaż miała swój pokój. To nie. Przez najbliższe pół roku będę się cisnąć w salonie na kanapie albo w małym pokoiku z rodzeństwem.

Dobijcie mnie!