Dodano: 17 SIERPNIA 2014
t
t
17-08-2014, 13:33. Deszczowy poranek chłodzi zapał serc Naszych ciągle niewyczerpanych. Odkładam na później wszystkie brednie o byciu prawdziwym. Jestem tu, ogień Naszych ciał wciąż potyka się o wyschniętą od łez pościel, która koi serca Nasze po wszystkich porażkach zapisanych gdzieś na serca dnie. Musisz uwierzyć, że przeznaczenie, wbijające Nam w stopy ciernie chwil zwyczajnych, dąży do roztargnień, zaślepień, uderzeń nieoczywistych. Z pamiętnika zielarki mamy przepis na udaną miłość, trzeba jeszcze otrzeć łzę z policzka Jej mości. Utopiłam w sobie resztę słów dla Ciebie, w oceanie powierzchowności zmyśliłam Twoje odejścia. Myślałam, że niedopasowanie wbija mi się w stopy, tymczasem to Ty nie pozwalasz mi na tę interakcję. Każdego samotnego poranka utulam się do snu zimną pościelą, gdy wszystko pokrywa lód snów chłodnych. O tęsknocie. Tęskniące dłonie zamyślają mnie na siłę biegnąc przez drogę mleczną Naszych wspomnień, nie wierzyłam nigdy w niedopasowanie ciał Naszych, dopóki nie zapadły mi w pamięć sny niczyje o poranku. To i tak jest dobrze, bo rodzę to w sobie codziennie, nie panikuję już tak na myśl o zachodach. Czwarta kawa, siódmy papieros. Zmysły wirują na wątłej obietnicy jutra, cisza, spokój, sen, zamyślenie. Niewyobrażalne sny i magia niewypowiedzianych sentencji, ot co, chyba pora na nieśmiertelną próbę namiętności Naszej.
*************************************************
Dzień dobry?
- mówią, że więcej warta jest chwila..
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika oror.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
