Nazywam się Karolina. Moją jedną z pasji jest pisanie. To co piszę nie jest radosne, ani wesołe. Często opisuję historie swoje własne lub bliskich mi osób. Jest to mój drugi blog, ale przez pewną sytuacje postanowiłam odciąć się od swojego pierwszego i dzielić się z ludźmi w innym miejscu i w inny sposób. Jeśli szukacie historyjek miłosnych, to szukajcie gdzieś indziej. Jeżeli w moim opowiadaniu/wierszu/artykule/eseju pojawi się kwestia miłości, pamiętajcie, że często podchodze do niej z ironią i sarkazmem. Częściej będę pisała o zdradach, cierpieniu i żalu. Będzie nastrojowo i mrocznie.

zdjęcie: http://www.iceis.pl/dlon/dlon_aktttttt.jpg

Tak na dobry początek krótki przykład, tego co pisze:

Czekała, cierpiała, tęskniła. Aż do chwili, gdy dostawała do rąk świstek papieru. Ile by dała by poczuć na nim zapach jego dłoni. Tych rąk, które dawały jej poczucie bezpieczeństwa. Dłoń na dłoni- pieczęć, która prowadzi do przodu.. Wyzwala ze strachu i obaw. Zwykły świstek, z którym wstaje i kładzie się spać. Przykłada do ust, do policzka, do łzy. Świstek, który nie pozwala powiedzieć żegnaj

- Spalmy go! Tak! Natychmiast! Spalmy go! NIech nikt się nie dowie! Ogień strawi wchłonięte łzy...

-Drogi rozsądku, czy chcesz spalić moją dłoń?

-Jak to? Chce spalić zielony świstek, drogie serce, nie martw się.

-Jeśli ogień ma spalić zieleń, to moja dłoń, wraz z kolorem zosanie pochłonięta.

https://www.youtube.com/watch?v=gWSjksHySAk