Ten płomień w nas od zawsze przecież się tlił, od zawsze przecież w nas był, dodawał nam wielu sił.

Tyle chwil, które w nas są - one rodzą ból,
Te dni, które czas wziął, nie powrócą już.

Po każdej, największej burzy, ten promień musi wyjść.
On mówi nam "w stronę słońca idź", "w stronę słońca idź".

Każdy dzień, rodzi w nich nowy ból
Setki niechcianych słów, tych odegranych ról, ten ból

Ten świat jest jakiś pojebany dziś, nie sądzisz? Ty jesteś tam, ja jesteś tu, nie wiem co trzeba zrobić już i... chciałbym mieć dziś pod nogami pewny grunt i żyć z Tobą, być przy Tobie, mieć coś, wiedzieć już.

Ty decydujesz o czynach, nigdy czyny o Tobie!