Pierwszy wpis na photoblogu.

Długo zastanawiałam się, co by było odpowiednie. Jakie zdjęcie dać. Co napisać. W końcu to mam być JA, nie ktoś inny.

Nie udawać. Zasada pierwsza. Więc padło na cmentarz. 

Dlaczego? Sama nie wiem. Jest to temat odpowiedni. W końcu w pewnym sensie czasem czuję się jak umarła. Choć żyję cały czas.

Świat to dziwne miejsce. Miejsca. Różne na całym świecie, choć tak podobne do siebie. 

Cmentarz można porównać do świata, 

Niedawno rysowałam pracę o tytule "cmentarz niespełnionych marzeń" 

Cały nasz świat to takie miejsce. Słyszę wiele rozmów. 

Człowiek, niegdyś pięknie malujący poszedł do pracy jako wychowawca w przedszkolu, bo uznał, że  na swoich marzeniach nie będzie w stanie żyć.

Co z tego? Jak to co robi nie pochłania go w żadnej części. 

Świat to miejsce puste. Po prostu puste. Idziesz pośród tłumów dążących do bogactwa, do tzw, wyższych sfer, aby być tam, na szczycie. 

Ale czym jest ten szczy? Czy daje on jakieś szczęście. Podobno tak. Ja w to nie wierzę, tłum nie ma znaczenia. 

Czy chcemy stać się jego częścią, częścią niezauważalnej, szarej masy która nie robi nic, aby stać się kimś lepszy. Aby stać się sobą. 

http://www.youtube.com/watch?v=zB37221c6JY