Requiem for a dream.... 

Właśnie mój prawie idealnie poskładany świat.

Rozpieprzył  się na malutkie kawałeczki.

Właściwie to nigdy nie był poskładany.

Zawsze byłam rozdarta.

Nigdy nie było całkowicie dobrze.

Zawsze gdy coś zmierzało w dobrą stronę,

w stronę idealnej harmonii,

coś nagle i niespodziewanie,

jakby znikąd,

wszystko psuło.

Nie omieszkało zrobić tego po raz kolejny

On naprawdę nic nie rozumie.

Jest bezczelny i w dodatku ze wszystkiego żartuje.

Sama już nie wiem, kiedy on mówi na serio ,a kiedy kpi ze mnie.

A wszystko byłoby spoko,

bo tak naprawdę

Co mnie to?

Jak koleś mnie nie szanuje no to niech spada.

Tylko że takie słowa nie pochodziłyby ode mnie,

bo ja tak nie umiem

A najgorsze jest to ,że ja nie umiem się gniewać.

Po prostu nie umiem !

Nie umiem też powiedzieć komuś czegoś,co mogło by go zranić

nie umiem...

ale patrząc na to co się dzieje

chyba będę musiała zacząć się uczyć tej tajemnej dla mnie sztuki.

Bo chyba niektórzy myślą że mogą mnie kopnąć

a ja wstanę

i podziękuję.

You can tell me that there's nobody else

You can tell me that you're home by yourself

You can look into my eyes and pretend all you want

But I know

Your love is just a lie

It's nothing but a lie