Pasażer. 

Niby wiedziałam, że nie ma nadziei... Ale jak to przeczytałam, łzy same popłynęły. Czuję, że to jest do mnie, że to ja nie potrafie cieszyć się z tego co mam, wyrazić swoich emocji. A przecież wiesz jak doceniałam to, że Ciebie mam, że moge widzieć każdy Twój uśmiech, że to właśnie ja idę obok Ciebie i trzymam za rękę. Wiem, mam problemy z wyrażaniem uczuć, nie zostałam nauczona tego, ale do cholery jasnej okropnie dawałam Ci do zrozumienia, że jesteś moim szczęściem, wszystkim, co mam. Na każdym kroku. I starałam się. Może za bardzo. Chyba przestraszyłeś się... A najgorsze jest to, że nie moge nic już zrobić, nie potrafie nie wiem właściwie to nie potrafiłam jakoś próbować Cię zatrzymać przy sobie. Nie mogłam tego zrobić. Zbyt Cię kochałam...

Zbyt Cię kocham.