La Vie est belle !  

Kiedyś byłam twarda.. Taka przynajmniej starałam się być. Ludzie myśleli, że jestem typową wredną suką. A ja? z zewnątrz twarda jak skała a w środku mała, bezbronna dziewczynka. Miałam gdzieś uczucia innych.. do póki ktoś nie wyznał jak się czuł przez moje gesty i słowa. Moją skorupą obronną była obojętność.. obojętność na czyjeś uczucia.. Myślałam "jak pokochał to się też odkocha..Proste?". Tak, było proste do póki ktoś w ten sposób nie potraktował mnie.. Smutne? nawet nie! raczej żałosne.. TAK! ŻAŁOSNE! Moje serce nie było z kamienia, było otoczone głazem który pod wpływem JEGO miłości pękł.. Czy żałuję? Tak naprawdę nie, ale czuje że pękła też wiara w samą siebie.. Dziś jestem bogatsza o doświadczenia.. ale nigdy w życiu nie zmieniłabym siebie ani wtedy, ani teraz.. Taka byłam i taką się stałam..

DZIĘKUJĘ.