zbyt wiele razy usłyszałam "nie". nie ma co walczyć z losem, który pewnie i tak jest z góry przesądzony, nie mamy na niego wpływu, a ja nie mam już siły się jemu przeciwstawiać. mam nadzieje, że życie wie którędy ma się toczyć, jaką drogą iść i mam nadzieję też, że pomimo tego, że teraz tego nie rozumiem i bardzo buntuję się przeciw takiemu obrotowi spraw, kiedyś zdam sobie sprawę z tego, że tak musiało być i że wyszło mi to na dobre.właściwie nie jestem zdziwiona, że stało się tak jak się stało, spodziewałam się tego od samego początku jednak, mimo to takie niemiłe rozczarowania za każdym jednym razem są bardzo bolesne. tyle razy próbowałam cię zrozumieć, a nadal nie potrfię, nie wiem z czego to wynika.nie wiem jak to się ułoży osatecznie, jak się wszystko poskłada, jak to będzie. nie wiem.ja niezmiennie wiem czego chcę i staram się postawić na swoim, jednak myślę, że to czas, żeby nabrać trochę pokory. Poddam się losowi, życiu..niech się dzieje co chce. na zewnątrz opanowana, silna,niewzruszona, z kamienną twarzą, niech dla wszystkich tak pozostanie. do wyzwolenia emocji, żalu, sumtku mam wszystkie zimnowe noce, które okazują się być najlepszymi przyjaciółmi.one nie krzywią się na widok moich łez spokojnie wkradających się w poduszkę, one nigdy nie przerywają mi w pół zdania, one zawsze milczą do mnie, milczą ze mną, milczą dla mnie. będę cię spotykać w moich snach, będę wspominać te chwile, będę tęsknić za twoim ramieniem, za twoim spojrzeniem..kochanie.

żałujesz.?