Let's run, bitch! 

NO i co, że mamy razem zdjęcie. Kogo to obchodzi. Takie przyjacielskie, udawane, SZTUCZNE.

Bo już nie jest jak było. Zjebało się, i cholernie boli.

Szkoda tego całego czasu, żal ściska gardło.  I nie, to nie notka pisana by ładnie brzmiała. Naprawdę wywołuje silne emocje jakekolwiek wspomnienie i w tym momencie boję się, że ktoś wejdzie do pokoju. Nie chcę, by mama przyłapała mnie na płakaniu. Po co.

Wiem, że to już nie wróci.

Ja się zmieniłam, ona się zmieniła. Albo obie nawzajem udajemy przed sobą inne niż jesteśmy. Przecież każdej z nas zależało..

Próbujemy odnowić kontakt, nie wychodzi.

Zbyt wymuszone. Czemu KURWA MAĆ NO ?!

Przecież byłyśmy jak siostry.

I najgorsze jest w tym wszystkim to ,  że wiesz że już nie jesteś bliską osobą dla tej drugiej, że nie ma już tej więzi. To jest mordercze.

NIE MA WIĘZI.

Gadamy ze sobą i co?  Gówno, wkurzamy się tylko.

i nie ma powodu z jakiego tak się stało. Po prostu. Czas mija, a ty nawet nie wiadomo kiedy tracisz coś co byłaś pewna, że nigdy nie stracisz.

I wydaje ci się, że masz to w dupie.  Ale znajdziesz sobie jakieś stare zdjęcie, wiadomośc i to wraca.

MIMO WSZYSTKO.

ALE TERAZ NIC SIĘ NIE DA NAPRAWIĆ!

bo zostaje podświadomość, że ten kontakt uciekł i zjebało się.  I wałkujesz ciągle, że nic się nie stało, jest ok .. Ale nie.. to tak nie idzie. Niestety.

Dlaczego, nie wiem .

Lizak może kiedyś odkopiesz tego ftbl i będziesz zła,że to zdj wstawiłam .. I dobrze. Przynajmniej będziemy miały jakiś konkretny powód zerwania tej przyjaźni. Bo powiedzmy sobie prawdę.. Nie ma jej. Nie takiej jak była. 

Była sobie przyjaźń. Były wspólne rozmowy, wypady na miasto. Byli wspólni znajomi, wspólne pasje,wspólne zdjęcia. Pewnego dnia całą przyjaźń chuj strzelił.