"Jopel-przypomnę Ci " dla niego to był kicz.
Nie potrafił kochać.
W sumie o uczuciu nie potrafił śnić .
Uczucie dla niego to była wątła nić,
Którą lepiej było przerwać.
Nie umiał poczuć sercem bitu i tych słów, nie zwyczajny był ich słuchać .
Najwidoczniej nie przeżył tyle by do piosenki rymów dorosnąć.

Kiedy tego słucham do oczu cisną się znów łzy.
Wracam do najbardziej bolących wspomnień,
Niekończących Się złudzeń.
Do Tych ,co były o Tobie i o mnie.
Nadal w sercu Ciebie noszę.
Siedzę tutaj na wpół przytomnie.
I płyną łzy po policzku bezgłośnie.
Dlaczego los doświadcza mnie tak bezlitośnie?
Bez Ciebie obok mnie nie będzie już radośnie.
Rozmazany makijaż wygląda żałośnie.
Ułożyłam wszystko sobie perfekcyjnie.
A kiedy brzmią piosenki słowa ,
Słucham ich na bezdechu!
Powraca W głowie obraz Twego uśmiechu.
Dla którego warto byłoby zatonąć w grzechu.
I tonę w marzeniach by Przysłuchiwać Się Huczącym w mojej głowie Twoich słów echu.
Pragnęłam iść za Tobą na koniec świata Bez pośpiechu.
Bez odrobiny strachu,
Skoczyłabym Z Tobą z wieżowca dachu.
Dawałeś mi odwagę, której nie czułam przy nikim innym.
Nie wydawałeś się być taki dziecinny.
A jednak wszystkiemu byłeś winny.
Kiedyś nie byłeś tak zimny.
Taki oschły i zakłamany.
Niby wielce załamany.
A w głębi duszy usatysfakcjonowany.
Nigdy nie zraniony.
Jaśnie Pan nagle słowami w kamienne serce został ugodzony.
W samotności pogrążony.
Jego błąd z mej strony został wybaczony.
A gdy życiem będzie już zbyt zmęczony.
Proces na sali Niebios za niecne uczynki zostanie mu wytoczony.