daleka droga,przyjacielu... 

kaplica, a właściwie wieliczkowski kościół.

coś pięknego. coś niepowtarzalnego. coś kojącego.

Ej, nie jest dobrze. Ale czy żałuję ? Czy można żałować tego, że chociaż przez moment było się szczęśliwym ?

Czy jedna ulotna chwila warta jest reszty życia ? Czy żeby coś zyskać zawsze trzeba tyle stracić ?

Dręczą mnie pytania, myśli. Nie potrafię dać sobie odpowiedzi. Szukam, ale nie znajduję. 

Być może to brak życiowego doświadczenia, może jeszcze dziecięca naiwność i ufność. 

Przecież nie oczekuję cudów, nie chcę nie wiadomo czego. Nie potrzebuję wiele.

Jedyne czego mi trzeba, to szczerości, wsparcia, bez ułudy, bez gry, bez fałszerstwa, które kieruje każdym z nas. 

     Tutaj nie ma znajomych. Są tylko znajome twarze.

                                             A teraz, jeżeli to jeszcze czytasz, przeskocz dalej, bo nie mam Ci nic sensownego do powiedzenia. 

                                                                                                                                                  za bardzo kocham życie, by tak żyć. 

Enter.