Jestem, ażeby być. 

Cześć. Będę tu zamieszczać swoje luźne refleksje, przemyślenia, może i nawet wiersze.

Wszystko tu będzie mojego autorstwa, więc wszelkie kopiowanie, próby, pytania odnośnie tego tematu odpowiadam: nie.

:)

Spojrzenie głęboko w oczy, w których widać było
smutek i żal, a zarazem szczęście.
Mieniący się błękit w słońcu, który mną poniósł
dalego gdzieś w krainę marzeń.
Stałam taka wlepiona w Jego oczy, zagubiona w nich
odczułam Jego gorycz, Jego ból i strach.
Ja sama we wnętrzu siebie i swojej małej duszy
byłam przez chwilę nikim, niknącą nadzieją i
zgubionym gdzieś dawno, życiem.