Nie zapomniałam, nie przestałam kochać...
Nie przestałam tęsknić i myśleć o Tobie.

I wcale się nie pogodziłam z myślą, że już nie wrócisz.

I tylko jakoś dziwnie mi, gdy widząc Cię daleko gdzieś, nadal czuję te motylki w brzuszku i łzy cisnące się do oczu.

Kocham Cię wciąż, tak bardzo mi Ciebie brakuje..
Nauczyłam się już udawać przed innymi, że nic do Ciebie nie czuję.
Lecz w środku nic się nie zmieniło, bo nadal jesteś najważniejszą osobą w moim życiu.

Straciłam wszystko, co miałam i dopiero wtedy zrozumiałam,

ile tego tak naprawdę było...

Źle mi było w niebie, więc strącono mnie na ziemię...

Najpierw zabolał upadek, a później bolało już całe życie...
On był takim moim Słońcem, które oświetlało moją drogę.

Słońcem, które świeciło tylko dla mnie.

A dzisiaj został tylko smutek...

Bo smutek jest jak mgła, która zasłania nam słońce
A może to jeszcze nie czas?

Może jeszcze muszę poczekać?

Może jeszcze nie zasłużyłam na szczęście...?