Tak bardzo chciałabym życ,

żyć normalnym życiem...

Tak bardzo pragnę doznać smaku szczęścia,

Smaku, który ukazuje życie jako eden...

Dla mnie pragnienia są drogą,

w której widać koniec,

która jest pełna zakrętów, ślepych zaułków...

Myślisz,że idziesz w kierunku szczęścia,

lecz w twoje obolałe, brudne stopy

wbijają się ciernie bólu i cierpienia

I jesteś  jak anioł,

któremu wyrwano skrzydła,

który tak bardzo pragnie wznieść się do błękitnego raju,

który jest bezsilny, samotny...

I wtedy w mojej głowie, w moich myślach pytam:

Dlaczego, dlaczego Ja?

Wiersz mojego autorstwa niedługo pojawi się książka również moja:)

Miłego czytania

by: poprostuanna.