asdfghjkl;zxcvbnm,qwertyuio 

to jest takie dziwne

i dzisiaj zdałam sobię sprawę,

że w chuj się tego boję,

tego, że robi się tak poważnie

i że to dzieje się tak szybko..

Boję się, bo nie jestem do tego

przyzwyczajona, do 'normalności'..,

ale wiem, że z czasem będzie tak pięknie,

że nie będę tu pisać nic,

nie chcę się dzielić swoim

szczęściem z nikim, bo po co w sumie

te pierdolenie całe, to przelewanie 

jakiś dziwnych stanów na głupią stronę,

którą czytają ludzie znudzeni swoim życiem

doszłam wczoraj do wniosku, że jeżeli się wszystko

układa i jest ci dobrze, to nie dzielisz się

tym z nikim, tylko zostawiasz to uczucie dla siebie

tak jest..

zero użalania się komuś, bo nie ma o co,

tylko ciągły uśmiech na samą myśl o tej osobie

boże to jest takie piękne

Jeżeli seks nie jest najważniejszy,

a nawet zaczyna się robić małoważny

i dalej relacja się ciągnie i jest na prawdę ok,

to znaczy, że jest to warte każdej minuty spędzonej na tej jebanej ławce

boję się strasznie,

ale chcę zaryzykować,

bo wiem, że wyniknie z tego coś pięknego

coś, czego nie da się opisać,

a czego "pan i pani umówieni z portalu

randkowego, zauważeni podczas naszych pierwszych

spotkań w parku" mogliby nam tylko pozazdrościć :)

wiem, że jak jeden dzień bez ciebie

był tak strasznie smutny,

to musi coś w tym być

i nie uważam tego wszystkiego, co tu piszę

za swoją słabość, tylko za coś niepowtarzalnego

i jedynego w swoim rodzaju:)

wracając do zdjęcia,

z takim przystpojniakiem spędziłam dzisiejszą noc