"Life Of Normal Teens" 

Zrobiłeś się dostępny na gadu, od 6 miesięcy. 6 miesięcy brak pisania z Tobą. To tak jakbym siedziała w więzieniu. Zero kontaktu. Napisałam, po chwili odpisałeś. To była jedna z najmilszych chwil spędzonych w piątkowy wieczór. Uśmiechnęłam się. Pisaliśmy chwile, zapytałeś czy u mnie wszystko okej... Odpisałam szczerze "nie, nie jest okej" nawet nie pytałeś dlaczego. Od razu zapytałeś kiedy mam czas. Powiedziałeś, ze przyjedziesz. To tak jakbym wygrała życie. Marzyłam, śniłam o tym spotkaniu. O tym, że w końcu będę mogła Cie dotknąć. Śmieszne, prawda? A jednak. Spotkaliśmy się, zanim cokolwiek zrobiłam, rozpłakałam się. Nie mogłam uwierzyć, że wkońcu się z Tobą widzę. Uśmiechnęłam się i Ciebie przytuliłam, mimo łez na policzku. Otarłam je i zapytałam do której będziesz w moim mieście. Popatrzyłeś na mnie, złapałeś mnie za rękę i usłyszałam "nie martw się o to - ważne, ze jestem". Cały dzień zaczął się układać dobrze. Poszliśmy w moje ulubione miejsca, dałeś mi kurtke kiedy było mi zimno. Nie musze zgadywać, że moje ulubione miejsca są także Twoimi. Sprawdzałeś co jakiś czas telefon, jakbyś na coś czekał. Nie. Nie czekałeś. Sprawdzałeś godzine. Zaczęło robić się ciemno. Zaczęło robić się romantycznie. Światła oświetlały całe miasto. Przytuliłam Cię, nic więcej nie potrzebowałam. Odwróciłam się w Twoją strone i rzuciłam Ci się na szyje. Przytuliłam Cię tak mocno, że nie zdawałam sobie sprawy, że zaczynam Cię dusić, ale po chwili puściłam. Ta chwila mogła zostać dłużej, tylko, że ponownie mi zadzwonił budzik i musiałam wstawać do szkoły.