Aguu...

Znalazłam oparcie, oparcie to znajduję się między światem marzeń, a światem rzeczywistym.

Do tej pory byłam w zawieszeniu, targana między codzienności, a bujaniem w obłokach.

Było mi źle, nie miałam swojego miejsca, nie należałam do nikogo, ani niczego.

Czułam się rozrywana i zagubiona.

Teraz już jestem szczęśliwa, bo stoję bezpiecznie- na swojej półce między tymi światami...

Każdy będzie rozumiał to na swój sposób, według własnych przeżyć i doświadczeń.

Ja odnalazłam siebie, swoje miejsce. Mam skrzydła, a jednocześnie dłonie...

Teraz jestem człowiekiem, ale kto wie może kiedyś będę Aniołem - Aniołem ludzkich dzieci... 

Aguu dziękuję Ci za wszystko, za to, że byłaś i jesteś, za to, że już zawsze będziesz (mam nadzięję).

Tak wiele mi pokazałaś, pozwoliłaś patrzeć swoimi oczami, widziałam więcej niż mogłam zobaczyć wcześniej.

Choć nadal jestem człowiekiem, to zaszczepiłeś we mnie cząstkę Siebie.

Teraz widzę więcej, jestem bardziej wrażliwa...

Dziękuję Ci za to, co zrobiłaś... Za codzienne rozmowy, wsparcie, rady.

Za to, że choć jesteś tak daleko potrafisz być tak blisko.

Za to, że byłaś przy mnie i nadal jesteś, kiedy wszyscy odeszli.

DZIĘKUJĘ ;*

    Nie chce nikogo nazywać swoim przyjacielem, bo po prostu go nie mam.