Sentymentalizm

Nie wiem czy znajdzie się osoba, która potrafi zrozumieć to co czuję. Przechodziłam przez to nie raz, ale pierwszy raz tak dotkliwie. Nie da się opisać bólu który rozrywa człowieka od środka każdego dnia, a w głowie echem roznoszą się słowa których nigdy nie miał przeczytać. Pamiętam każdą krzywdę, która codziennie gdy się budzę rani moje serce. W pamiętny poranek chciałam wyjść i nie wrócić, upadłemu aniołowi podcięli znów skrzydła. Cała się trzęsłam, serce waliło mi jak szalone, ledwo łapałam oddech. Nikomu nie życzę ciemnośći którą przynosi ze sobą zdrada. Życie zamienia się w piekło. Nie polecam. Kiedy widzę jej zdjęcie mam ochotę rozstrzaskać jej głowę o ścianę. Kiedy o niej pomyślę ogarnia mnie furia. Nienawidzę jej z całego serce chyba nawet bardziej niż jego. Najbardziej boli to że mimo to że z kimś nie jesteś, on Ci działa na psychikę, zaczynasz się zastanawiać czy nie spróbować ostatni raz być szczęśliwym, po czym dowiadujesz się, że ta osoba cały czas Cię okłamywała. Nie wzięła lekcji z żadnej poprzedniej porażki i popełniła znów ten sam błąd. Może dla niej to nie błąd ? To więc po co robić komuś wodę z mózgu, a w tym samym czasie pocieszać się nową zdobyczą ? To nie jest miłość. To jest przyzwyczajenie do drugiej osoby. Ale więc po co na siłę ją przy sobie trzymać ? Nie rozumiem tego i nigdy nie zrozumiem. Dlaczego niektórzy chcą mieć wszystko. Dwie laski a nawet więcej na raz. Czemu im jedna kobieta nie wystarcza skoro wyznają jej prosto w oczy miłość ? Po co z nią są i o nią walczą skoro ich nie uszczęśliwia. Tylko hipokryta prosi o kolejne wybaczenie kolejnej zdrady. Po tym co miałam okazję przeczytać i doświadczyć tylko hiporyta potrafi dalej wpierać miłość i wierność, a tylko idiotka znów się da na to nabrać. Ja nią nie chce znowu być. Nie zaufam już nikomu. Są rzeczy, które wpływają na człowieka bezpowrotnie. Medal dla tego który mnie znów otworzy na ludzi.