MIŁOŚĆ która przetrwa wszystko..

chciałabym w sumie umieścić pewien tekst...podoba mi się...zgadzam się z zakończeniem tego tektu,,,, :

"Dawno, temu, na oceanie istniała wyspa, która zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma, a wszystkich razem łaczyła miłosć.

 Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłosć postanowiła poczekać do ostatniej chwili.  Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek ladu - miłosć poprosiła o pomoc.

 Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie.

Miłosć zapytała: - Bogactwo, czy możesz mnie uratować ?

Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztownosci. Nie ma tam już miejsca dla ciebie. - Odpowiedziało Bogactwo.

 Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.

- Dumo, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłosć.

Niestety nie mogę cię wziazć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane,  a ty mogłabys mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

 Na zbutwiałej łódce podpłynal Smutek.

- Smutku, zabierz mnie ze soba ! - poprosiła Miłosć,

Och, Miłosć, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam. - Odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

 Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

 Wydawało się, że Miłosć zginie na zawsze w głębiach oceanu...

Nagle Miłosć usłyszała:

- Chodz! Zabiorę cię ze soba ! - powiedział nieznajomy starzec.

Miłosć była tak szczęsliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.

Miłosć bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec.

Zwróciła się o poradę do Wiedzy.

- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?

 - To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.

 - Czas ? - zdziwiła się Miłosć. - Dlaczego Czas mi pomógł ?

- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłosć. - Odrzekła Wiedza.

i wiecie co..? ja wierzę w tę miłość,..chociaż patrzę na ściany i na sufit...

i chociaż tak bardzo chcę się trzymać, jednoczesnie tak bardzo sobie nie radząć, ja wierzę...ja jestem silna i starczy mi tej SIŁY za nas oboje...

nie poddam się...nigdy

nie ja...