Nie wierzę! :(

No i użyłam metru krawieckiego żeby ogarnąć moje wymiary ze względy na samopoczucie...

Nie sądziłam że taki dzień kiedykolwiek nadejdzie, a jednak... Może i gdzieś na tyle głowy mi to siedziało, ale było dobrze, było beztrosko i pięknie bez starania się, ale to już chyba widocznie przeszłość...

Koniec czasów beztroskiego obżarstwa i zera ruchu bez żadnych konsekwencji. Czuję się niedobrze i niezdrowo, i choć nie mam nadwagi w sensie nadwagi ogólnoprzyjętej, to widzę że dla mojego ciała i jego przystosowania to jest zło! Zbliżam się do kształtu idealnego - do kuli!

Widocznie przewlekła ignorowana anemia, nieregularne niezdrowe odżywianie się, stres, niejedzenie śniadań do południa i wieczorne obżarstwa dają o sobie znać. Włosy i skóra też jakby jakieś trupie... O nie! Czas najwyższy trochę o siebie zadbać!

Dobra - wypisałam sobie moje pierdółki w anonimową cyberprzestrzeń udając przed sobą że to mi doda motywacji żeby jeść zdrowo i co najgorsze ruszać się a nie płaszczyć dupę. A pewnie i tak po tygodniu stwierdzę że to bez sensu i żałosne i wrócę do zajadania życia i przesypiania/przelegiwania go przed telewizorem... Cóż - oby tak nie było. Bo trudno bez wsparcia kogokolwiek...

Może chociaż z moim Wojtkiem razem jakoś nam się uda wytrwać w postanowieniu walki o zdrowie i dobre samopoczucie, bo razem...

Trzymajcie kciuki! ;]