W.

Trzecia część opowiadania od Nicole :)

(wcześniejsze części jak i inne opowiadania znajdziecie kilkając w kategorie i następnie w opowiadania ;)

 Widziałem jak siedziała na drewnianej pomalowanej na zgniły zielony kolor ,ławce pod wielką wierzbą płaczacą. Jej czarne długie włosy swobodnie opadały na nagie ramiona przysłaniajac tatuaz. Uśmiechneła się promiennie na mój widok trzymając w ręku mój notes. Rysowala starannie kolorowe serca nad moimi portretami. Z szoku nie mogłem wydobyc ani jednego słowa. Boże to ona. Tak naprawde to ona! Usiadłem niepewnie obok niej a ona ku mojemu zdziwieniu złapala mnie swoimi koscistymi palcami za reke.Czułem ogarniajacy mnie smutek który dawał mi swiadomość, że zaraz ja zniszcze. Już miałem przed soba obraz jej konajacej w moich silnych ramionach. Ale nic sie nie działo. Nie dowierzałem. Pojawila sie we mnie iskra nadzieji że moze jest jednak wyjscie.Rozpromieniłem sie do niej a ona odpowiedziala mi tym samym. Nigdy w życiu sie tak nie cieszyłem! Objąłem ją delikatnie ramieniem i przytulilem ze śmiechem. Jej ciepło przywracało mi uczucia, dodawało mi życia. Iskrzyła ode mnie energia z tym wyjatkiem ze nie została wyssana z człowieka. Obudziła sie we mnie wiara że moze byc innaczej,moge byc normalny.-Kim jesteś?-uśmiechnąłem sie do niej ciepło przytulajac jeszcze mocniej a zarazem ciesząc sie jej bliskim dotykiem. Zobaczylem jak przysuwala twarz ku mojej przegryzajac przy tym warge. Fala elektryzujacej siły przeszła całe moje ciało.-Esme-odpowiedziała namietnym glosem. Mialem  ochote ja w tym momencie pocałować za to że dzieki niej  poczulem nadzieje. Ale byla szybsza. Złapala mnie za podbrudek swoimi długimi paznokciami i przyciagnela do siebie. Poczulłem jak dreszcz gorąca a zarazem podniecenia przeszywa całe moje ciało. Jej delikatne wargi idealnie pasowaly do moich. Lecz po chwili tracilem siły. Moj oddech powoli zwalniał a serce przestawalo bić. Robilem sie coraz bardziej kościsto-blady. Mialem ochote krzyczec ale ona jeszcze bardziej przyciagala mnie do siebie. Czułem jak moje cialo powoli umiera a ja razem z nim.Tracilem swiadomosc zmysly.Juz nie zdazylbym krzyknac ani sie od niej oderwac.Zabijala mnie cicho czekajac na mój zgon.A wtedy zapadłla cisza pustka i mroczna ciemnosc.