11 / 06 / 25

Dziś mija 6 lat (*)

I chociaz to już tyle czasu minęło, czasem rana potrafi się otwierać.

To byla jedna z tych najtrudniejszych lekcji jaką wtedy dostalam.

Niedawno - jakiś ponad tydzień temu Nugat siedział na parapecie w oknie

i patrzył jak kotka od sąsiadów łowi coś przy drodze.

Podeszłam do niego i powiedziałam, aby nie zazdrościł, bo koty wypuszczane luzem

nie mają szansy żyć długo.

Tego samego popołudnia byłam z synkiem na podwórku, gdy szła inna moja sąsiadka 

i zapytała "czyj to kot tam lezy?"

Wychyliłam się zza ogrodzenie i ujrzałam te kocicę. Leżala przy końcu mojego ogrodzenia

na boku drogi.

Najgorsze, że tak leżala i chociaż jest rzut beretem od jej domu to nikt nie przyszedł, aby ją

zabrać i pochować :/ mój mąż się zlitował wieczorem.

Nikt nie przekona mnie, że kot żyjący wolno jest bezpieczny i szczęśliwy.

Nikt nie przekona mnie, iż na wsi koty nie ginął pod kołami.

Nikt nie przekona mnie do tego, że jak kot nauczony jest od maleńkości na wolności

to wie jak się zachować i że trzeba uciekać jak auto jedzie.

Ta kotka nie była młoda. Żyła na wolności wiele lat.

Sama kiedyś popełniłam ten cholerny błąd wierząc w te wszystkie bzdury.

Jednak do mnie dotarło jak naiwna byłam.

Nauczyłam się na gorzkim błędzie, który odcisnął na mnie swój ślad.

Nigdy więcej takiej tragedii.

Dziś osiatkowany balkon, zawieszki w domu na drzwiach, aby nie wypuszczać kotów

oraz zabezpieczenia w oknach. Tłumaczenie młodemu z każdym otwarciem drzwi, że trzeba pilnować,

aby koty nie wyszły, bo jest to dla nich niebezpieczne.

Chciałabym, aby inni też to zrozumieli. Abym nie była świadkiem potrąconych kotów 

czy takich, które biegają sobie po drodze i za każdym razem zwalniam, aby zdążyc wyhamować w razie czego.