uciekam z gębą w rękach!

z okazji końca tego cudownego roku chciałam podzielić się fragmentem, który dziś natchnął mnie do powstania z pieleszy pościeli, znajduje się tam też moja twarz, aby nie było zbyt pięknie

wszyscy robią podsumowania czemu by się wyłamać, rok był dziwny, ale dobry, spokojniejszy na całę szczęście!

a skoro dalej nie przejechało mnie żadne auto lub autobus widmo, ani nikt nie pobił/okradł gdy wracałąm pijana do domu

wychodzi na to, ze wystarczy mi tylko podziękować za ten rok i prosić o..

w sumie nie wiem o co, 

może o kolejny koncert świetlików, albo t.wertera, albo o jakiegoś nowego znajomego posiadającego bibliotekę

o kilka papierosów, i o to, bysmy bez względu na to ile mamy lat pozostali sobą (nieważne o jak jebniętych ludziach teraz myślę), a nie uciekali od własnej gęby,

bo jak to mój kochany Gombka napisał "nie ma ucieczki przed gębą jak tylko w inną gębę" a takie ucieczki się zdecydowanie nie opłacają

A więc parafianie, potrułam dupska z poczucia obowiązku a teraz ścigajcie mnie jeśli chcecie, do zobaczenia za rok!